کل کل

سر کلاس انقلاب اسلامی یک استاد دیازپامی داریم که نگو.اقا ما هی می خواد چرتمون بگیره که از ترس ابرو ریزی چرتمون پاره میشه.هفته قبل که جلسه دومش باشه باشه فهمید که من توجه نمی کنم و از من نظر میخواست منم چرت و پرت تحویل می دادم تا این که منم قاطی کردم و باهاش کل کل کردم.بحثش نمی دونم چی بود که ربطش داده بود به شهادت امام علی (ع)که اگر توی محراب شهید نمی شدند برای ما نماز اینقدر اهمیت نداشت و فلان..(نه این که حالا برای خیلی ها از جمله خودم اهمیتش بالاست!)بعد من دستمو بردم بالا گفتم نه خیر استاد.ایشون توی محراب شهید نشدند و در راه شهید شدند و این روایتی که شما می گید اشتباه رایج و میرزا رضای قمی گفته که ایشون در راه مسجد شهید شدند و شما جواب مسئلتو که با توجه به این روایته چجوری می دی؟دیدم گفتش که اقا جان من تمام حرفهایی که می زنم سند داره به صرف این که یک نفر حرفی زده که نمی شه گفت این روایت اشتباهه.بعدش منم گفتم استاد منم حرفم با سنده!(قپی در کردم) و منم الکی که حرف نمی زنم بعد گفت خیلی خوب شما بیا هفته بعد دلایلتو کنفرانس بده!منم که یه جواریی کم اورده بودم هم گفتم باشه هم گفتم نه و دیدم استاده گفت منم دلایلمو هفته بعد می گم!خلاصه حسابی تو دلم خالی شد و زنگ زدم خونه گفتم بابا این روایتی که گفتی رو هوا گفتی یا نه که ما ضایع شدیم رفت بابام گفت سند دارم هر وقت اومدی بیا تا بهت نشون بدم.خلاصه منم وقتی برگشتم دیدم توی کتابی که الان اسمشو به خاطر ندارم 4 صفحه قشنگ دلایلشو توضیح داده و دلیل رد اون روایت رو هم کامل گفته.نویسنده کتاب صالح نجف ابادی هستش که فوت شده اما چیزی که برام جالبه اینه که این اقا دوست اقای منتظری هستش!مردی که خیلی توی علم و احکام فقهی قبولش دارم.خلاصه کلام این که می خوام برم حال استاد رو بگیرم منتها کاش اون حالمو نگیره چون ادم باسوادیه و فکر کنم علوم سیاسی خونده و مهمتر از همه نصف کلاس دخترن و ضایع شدن توی اون کلاس برابر است با ضایع شدن به توان تمام دخترهای اون کلاس.اما نکته ای که جالبه اینه که من اسم یکی از راویان این رویایت درست رو سر کلاس به اشتباه گفتم میرزا رضای قمی و کلاس هم اون موقع به مشروطه یه ربطهایی داشت اما حالا می بینم شیخ جواد قمیه!خلاصه کاش هیچ کس یادش نباشه مخصوصا یکی از دخترای کلاس که از اون حاضر جواباست و گرنه 3 میشه.